Nie zamierzam bronić związku narciarskiego i jego działaczy, ale od lamentów biegaczy też czasami pękają uszy. Gadają wszyscy – nad wyjściem z tragedii pracuje garstka.

Mam taki dziwny zwyczaj, w pewnym sensie dość niepopularny. Mianowicie, jeśli już piszę teksty dla danej redakcji, to w miarę możliwości staram się czytać wszystko, co wypuszcza. Nie mogłam sobie więc podarować ostatniego tekstu Maćka Staręgi, w związku z którym naszły mnie pewne refleksje, dotyczące raz, że pozasportowej aktywności sportowców, a dwa – medialnej aktywności nie tylko startujących z orzełkiem na piersi, ale i tych, którzy o ich wyczynach piszą.

Ostatnia konferencja zorganizowana przez Polski Związek Narciarski – Media Day – spowodowała prawdziwą lawinę wywiadów min. z prezesem Apoloniuszem Tajnerem. Pewne pytania i odpowiedzi w wywiadzie przeprowadzonym przez Radosława Leniarskiego i Dariusza Wołowskiego dla sport.pl wymagają komentarza.

Muszę przyznać, że konferencyjne nazwy wydają się coraz bardziej wymyślne. Kiedyś była po prostu „konferencja z polskimi skoczkami” (a może ściślej: skoczkiem, bo oprócz Małysza wiało pustkami), tym razem miałam przyjemność uczestniczyć w czymś, co nazwano szumnie „Media Day”. Po angielsku, czyli światowo, elitarnie. Czy aby na pewno?

Nieogrzewana chatka jako centrum prasowe i brak dostępu do wiedzy – tak od dziennikarskiej strony wyglądały początki pracy przy skokach narciarskich. - Aż przyszedł Tajner i dokonała się rewolucja – opowiada Robert Błoński, który karierę Małysza śledził od lat 90-tych.