Justyna Kowalczyk Tekieli najlepsza na dystansie 42km klasykiem w Svalbard Ski Maraton na Spitsbergenie. W klasyfikacji OPEN (z mężczyznami) Justyna została sklasyfikowana na 9 miejscu.

Bieg wygrał Peter Skinstad (NOR) w czasie 2:19,11 godziny.

W dniu startu należało dostarczyć limitowany do 15kg bagaż na miejsce startu. Jak się okazało w moim przypadku niepotrzebnie dostosowałem się do wymogów Organizatora, gdyż musiałem ograniczyć do minimum ilość żywności na trzy dni, która w konsekwencji okazała się zbyt mała (mimo wcześniej przeliczonych kalorii), na tak wymagające warunki?

Trzema intrygującymi słowami Intensity, Drama i Beauty organizator biegu ACR zachęca do udziału w jednym z najtrudniejszych wyzwań narciarsko-survivalowych rozgrywanych na Grenlandii w miejscowości  Sisimiut i okolicach. Trzydniowy bieg odbywa się w dwóch kategoriach 160km oraz 100km.

Alta, największa gmina znajdująca się w rejonie Tromsog Finnmark na północy Norwegii ok. 500km na północ od koła podbiegunowego. Choć dla przeciętnego Europejczyka  wydawałoby się, że w tak odległym miejscu niewiele się dzieje, to nic bardziej mylnego.

Rozgrywany w niemieckim Oberammergau, największy narciarski bieg masowy rozgrywany u naszych zachodnich sąsiadów przeszedł do historii. Także naszej, za sprawą dobrych wyników Polaków. V-ce Mistrzem Świata Lekarzy został kolejny raz dr. Paweł Bubula z Wiśniowej. Mieliśmy także dwa miejsca w pierwszej dziesiątce na krótszych dystansach Wojciecha Wojtyły.

O trenażerze INSKI mówi się w światku biegaczy narciarskich od ponad dwóch lat, jednak do niedawna przypominał Yeti, tzn każdy wie o co/kogo chodzi jednak nikt nigdy nie widział. Na szczęście po ponad dwóch latach czekania jest. Otrzymaliśmy próbną partię początkiem maja i testowaliśmy chcąc się przekonać jak działa.

17marca w wyniku choroby nowotworowej zmarł wieloletni trener klubu MKS Karkonosze Sporty Zimowe Jelenia Góra Jan Framiński.

W 2012 roku poza kolejną wizytą w Czechach i pierwszą w Marcialondze, ukończyłem jeszcze kilka innych biegów. To był dobry rok, ale nie przyspieszajmy wydarzeń. W tej kolekcji był najpierw estoński maraton w Tartu, który w nazwie miał dodatkowe, nieznane mi do tamtej pory oznaczenie: Open Track.

Z Włochami znamy się od bardzo dawna. My – Polacy. Jadamy spaghetti i penne, pamiętamy, że „nie od razu Rzym zbudowano”, zresztą o Rzymie wiemy bardzo dużo chociażby ze szkół, gdzie poloniści, geografowie i historycy każdy kolejny rocznik uczniów katują starożytną historią o potędze Cezara i jemu podobnych.

Tak samo jak kiedyś we Francji, zdarzyło mi się kiedyś zapomnieć sprzętu na Engadin Skimarathon. Tym razem koszyków – materiałowych trzymadeł do dłoni, które wpina się do uchwytu kija, dzięki czemu nie trzeba ciągle kurczowo trzymać sprzętu zaciśniętymi pięściami. A że nie było już czasu na powroty do hotelu lub samochodu, wybrakowany o ten element ruszyłem ze wszystkimi na trasę, ale co zdążyłem się rozpędzić, to wbity w twardy śnieg kij wypadał mi z dłoni i zostawał w tyle. Wyglądało to przekomicznie, kiedy biegłem sto metrów do przodu i dziesięć do tyłu. Pięćdziesiąt do przodu i siedem do tyłu. Czas leciał, a ja byłem coraz bardziej poirytowany, a co gorsza – trwało to aż pięć kilometrów.

Trzeba napisać, że Finlandia to jest bardzo ładny kraj. Mają tam odpowiednie podejście do natury, którą pielęgnują i o którą dbają. Bo mają o co – chyba wszyscy słyszeli kiedyś, jak wiele jest tam jezior. W Finlandii jest śnieg, spokój, tradycje narciarskie i nawet polski wątek historyczny, jeżeli przypomnieć historyczne medale mistrzostw świata, które w Lahti najpierw wywalczył skoczek narciarski Stanisław Marusarz, później biegacz Józef Łuszczek, aż wreszcie znowu skoczkowie – Adam Małysz i Piotr Żyła razem ze złotą drużyną, co było zupełnie niedawno. Generalnie lubię Skandynawię.

Francja i biegi narciarskie to dla mnie cztery próby, nad którymi zawsze wisiało jakieś fatum i serdecznie polecam sprawdzić u wróżki, czy przypadkiem nie jest to trend ogólnoświatowy. Za pierwszym razem, gdy tam pojechałem, dopadła mnie potworna grypa żołądkowa. Kilka dni przed wyjazdem syn poprosił mnie, żebym odwiózł wnuka z rotawirusem do szpitala i jak nietrudno przewidzieć, oczywiście się od niego zaraziłem i momentalnie doczekałem się tego efektów.