Od ostatniego startu minął ponad miesiąc, narty schowane w garażu, roztrenowanie zakończone. Co wtedy robić, kiedy głowa podpowiada, że chcę jeszcze wystartować w jakimś maratonie narciarskim? Jak się okazuje jest na to dosyć prosty sposób – wystarczy udać się na Islandię (wyspę o księżycowych niepowtarzalnych widokach oraz surowym nieprzewidywalnym klimacie), aby dokończyć sezon startowy w okresie, w którym wszyscy zapomnieli już o startach na biegówkach.

Bieg FregadsBirken to 54 kilometry szerokich, bezpiecznych i  świetnie przygotowanych „narciarskich autostrad” z 1132 metrami przewyższeń oraz niepowtarzalnymi widokami. Dodatkową atrakcję stanowi plecak o ciężarze minimum 3,5kg, z którym musi biec każdy uczestnik biegu. Plecak jest obowiązkowy, a jego ciężar skrupulatnie sprawdzany na mecie. Wszystko to na pamiątkę uratowania następcy tronu księcia Haakona przez dwójkę narciarzy Birkebeiners, którzy przebiegli tą trasę z małym księciem na rękach ratując mu w ten sposób życie i zapewniając tron królewski.

Decydując się na start w biegu Kortvasan (krótka wersja biegu Vasaloppet) – jednego z sześciu biegów organizowanych na trasie kultowego biegu Vasaloppet w Szwecji nie wiedziałem, że cieszy się on tak dużą popularnością. Na starcie biegu stanęło ponad 7000 biegaczy o bardzo dużej rozpiętości wiekowej, począwszy od młodzieży w wieku 12 lat, aż po osoby w podeszłym wieku. Bieg rozgrywany jest z miejscowości Oxberg do miejscowości Mora, gdzie znajduje się meta wszystkich biegów organizowanych w ramach Vasaloppet.

Jak do tej pory moje wyjazdy na bieg do Francji nie kojarzyły mi  się najlepiej z uwagi na problemy towarzyszące poprzednim dwóm wyjazdom oraz trzeciemu, który ze względu na załamanie pogody na kilka dniu przed startem, został odwołany.

Kiedy sześć lat temu po raz pierwszy zdecydowałem się na udział w biegu narciarskim Marcialonga we Włoszech przez przypadek znalazłem nocleg w hotelu w miejscowości Moena, który okazał się idealnym wyborem oceniając go z perspektywy kolejnych startów. Decydując się w ubiegłym roku na swój czwarty start w tym biegu wiedziałem że wracam do jednego z moich ulubionych miejsc, które ma swój niepowtarzalny urok i klimat. Oprócz samego biegu zależało mi na tym aby po raz kolejny zatrzymać się w uroczym mieście Moena (miejsce startu biegu), które  przyciąga zarówno widokami, słońcem jaki i wielką gościnnością gospodarzy.

Gdy po ukończeniu wszystkich biegów w ramach Ligi Światowej Biegów Masowych Worldloppet postanowiłem dodać do kalendarza swoich startów inne interesujące biegi na świecie, to tuż po Svalbard Marathon na Spitsbergenie na drugim miejscu znalazł się start na MWC2018 czyli Mistrzostwach Matersów.

Zastanawiając się we wrześniu nad kalendarzem startów w maratonach narciarskich w sezonie 2018 bez chwili namysłu zdecydowałem się wziąć udział w biegu Vasaloppet China. Zadecydowało o tym kilka względów. Pierwszy był taki że, aby ukończyć kolejne 10 biegów należących do serii Worldloppet i uzyskać swój piąty Dyplom Worldlopper Master niezbędnym jest ukończenie jednego z dziesięciu biegów na innym kontynencie i w tym przypadku Chiny okazały się najlepszym dla mnie wyborem.

W biegu China Vasaloppet wzięło udział ponad 700 uczestników na dystansach 50 i 25 kilometrów. Jest to rekord frekwencji i ponad 20% przyrost uczestników rok do roku. Oznacza to że biegi narciarskie w Chinach z roku przyciągają coraz więcej uczestników.

Rok temu kiedy byłem przed ostatnim 20-tym maratonem narciarskim zaliczanym do serii Worldloppet zastanawiałem się, jakie będą moje nowe cele dotyczące startów w biegach narciarskich. Dosyć szybko narodził się w mojej głowie plan na start na dalekiej północy na Spitsbergenie.

Przed rozpoczęciem sezonu zimowego wiedziałem, że do osiągnięcia kolejnego celu w postaci 4 dyplomu Gold Worldloppet Master Gold powinienem przebiec ostatni 10 długi bieg zaliczany do cyklu Worldloppet. Zadanie niby łatwe, ale trudne zarazem mając w świadomości niedawno przebytą operację kręgosłupa. Zgodę na start w jednym długim biegu w sezonie otrzymałem od lekarza pod koniec stycznia, jednakże przygotowania do startu rozpocząłem na początku stycznia. Na początku lutego zaliczyłem treningowo Koenig Ludwig Lauf w wersji krótkiej i z nadzieją jak i niepewnością stanąłem na starcie Jizerskiej 50.

Kiedy sześć lat temu po raz pierwszy przyjechałem do St. Moritz, aby wystartować w Engadin Skimarathon od razu zauroczyło mnie to miejsce z bajecznymi widokami dookoła, gwarantowanym słońcem podczas pobytu na miejscu oraz perfekcyjną organizacją maratonu narciarskiego, w którym co roku uczestniczy kilkanaście tysięcy biegaczy.

Swoją ostateczną decyzję o udziale w biegu podjąłem na tydzień przed wyjazdem do Oberammergau w Niemczech po otrzymaniu zgody lekarza na udział w biegu w niecałe 4 miesiące po poddaniu się operacji kręgosłupa.