Jestem absolwentką Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku, gdzie w  czerwcu 2017 roku skończyłam studia pierwszego stopnia z fizjoterapii. Tematem mojej pracy licencjackiej była „Ocena postawy ciała u osób trenujących biegi narciarskie”. Za pośrednictwem Skipola chciałabym się podzielić wynikami przeprowadzonych badań z osobami uprawiającymi biegi narciarskie, jak i trenerami.

W poprzednich artykułach omówiona została praca na wzorcach ruchowych. Jednym z przyczyn zaburzeń w tym obszarze jest zaburzenie w architekturze struktur. Obecnie jedną z najczęściej omawianych struktur jest struktura powięziowa. Struktura jest łącznikiem wszystkich elementów ludzkiego ciała.

W poprzednim artykule wspomniane zostały pojęcia mobilności oraz stabilności przedstawione jako obszary wpływające na zaburzenie wzorca ruchowego.

Koncepcji stabilności mięśniowej w literaturze występuje wiele. Najbardziej popularną z nich jest podział pracy mięśniowej wg. Jandy. Jednak na potrzeby bodźcowania funkcjonalnego sportowców pójdziemy krok dalej. Przedstawione definicje są to moje definicje autorskie oparte o teorię przedstawioną przez Graya Cooka, Lee Burtona oraz twórców integracji strukturalnej Kinesis Miofascial Integration – Toma Myersa i Jamesa Earlsa. Przedstawione definicje oraz podejście do tematu mobilności i stabilności na co dzień testowane jest w CMiS Tatrareh z bardzo dobrym skutkiem.

Trening funkcjonalny to jeden z najmodniejszych tematów wśród sportowców ostatnich lat. Temat ten poruszany jest przez trenerów, trenerów personalnych oraz fizjoterapeutów. Wszystkie koncepcje funkcjonalne oparte są o dwa pojęcia: wzorca ruchowego oraz motoryczności podstawowej.

dr Łukasz Tota  : Fizjolog sportu. Pracownik Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie (Zakład Fizjologii i Biochemii) oraz Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie. Jako fizjolog sportu pracuje z przedstawicielami różnych dyscyplin sportowych, takich jak narciarstwo biegowe, narciarstwo alpejskie, tenis, boks i MMA. Zajmuje się profesjonalnym przygotowaniem wydolnościowym sportowców na podstawie monitorowania wydolności fizycznej ze szczególnym uwzględnieniem wskaźników fizjologicznych, biochemicznych i morfologicznych obrazujących aktualny poziom wytrenowania.

Rozpoczynamy cykl artykułów autorstwa naszych Przyjaciół z Pracowni Zdrowia. Będą to teksty dotyczące zdrowia i nart biegowych. Tego co robić przed, w trakcie i po bieganiu, by czuć się dobrze i nie nabawić się kontuzji. Zaczynamy od tekstu o potędze rozgrzewki.

Zwiększone zapotrzebowanie energetyczne w narciarstwie biegowym, jest jednym z najbardziej istotnych elementów metabolizmu u sportowców. Może się wahać w zależności w granicach 14 660 - 25 100 kJ (3500 - 6000 kcal) dziennie. Intensywny trening, czy zawody sportowe zwiększają wydatek energetyczny o ok. 2095 - 4200 kJ (500 - 1000 kcal/h). Dzienne zapotrzebowanie na energię może osiągnąć wartość nawet powyżej 29 330 kJ (7000 kcal).

Najczęstszą przyczyną metaboliczną bólów krzyża jest osteoporoza. Najprościej można ją scharakteryzować jako zmniejszenie masy kostnej, przypadającej na jednostkę objętości kości. W walce z osteoporozą pomagają narty biegowe.

Wiadomo, że dbanie o dobre funkcjonowanie stawów i prawidłowe odżywianie się, pomoże nam uniknąć późniejszych niepotrzebnych problemów zdrowotnych związanymi właśnie z nimi.

Narty biegowe mogą być z powodzeniem zastosowane również jako skuteczny środek rehabilitacji ruchowej. W porównaniu do biegania narty biegowe angażują mięśnie całego ciała.