Tyle czekania, tyle pytań, niewiadomych, plotek, faktów i wreszcie jest. - Na ten Puchar Świata czekałem najbardziej od trzech sezonów - pisze przed zawodami w Kuusamo dziennikarz Skipola Michał Chmielewski.

Co druga jednostka prowadząca szkolenie z narciarstwa klasycznego, która złożyła aplikację do MSiT, otrzymała dofinansowanie z Programu Klub. Ministerstwo zapowiedziało już drugą edycję.

Pisanie pracy licencjackiej to przyjemny czas, pod warunkiem, że jej tematem jest dziedzina interesująca autora. Analizowanie i poszukiwanie danych dotyczących narciarstwa klasycznego w Polsce pozwala mocno poszerzyć horyzonty i odnaleźć ciekawe informacje. Jak np. te o liczbie osób zaangażowanych w polskie narciarstwo klasyczne.

Fragmenty pracy licencjackiej Michała Chmielewskiego:

Maciej Staręga, zawodnik UKS Rawa Siedlce i reprezentant Polski w biegach narciarskich na Igrzyska Olimpijskie w Soczi 2014. Wielokrotny Mistrz Polski we wszystkich kategoriach wiekowych poczynając od Mistrzostw UKS-ów (Uczniowskich Klubów Sportowych), poprzez Olimpiadę Młodzieży, Mistrzostwa Polski Juniorów i Seniorów. Maciek przebywający w Muonio (FIN), udzielił wywiadu, dzień przed pierwszym startem w tym sezonie.
 
KaCe: Jutro pierwszy start w tym sezonie. Jak się czujesz?

Maciej Staręga: W porządku, podchodzę spokojnie do tych zawodów.

KC: W grupie Janusza Krężeloka jest was czterech (oprócz Maćka: Jan Antolec, Sebastian Gazurek i Paweł Klisz - przyp. red.). Biorąc pod uwagę, że jesteś jedynym ,który ma na koncie punkty Pucharu Świata, czy czujesz się liderem grupy?

MS: Jesteśmy kolegami i partnerami w treningu i myślę, że żaden z nas sie nie wywyższa. Nie mniej jednak czasem czuje tą odpowiedzialność, ale nie przeszkadza mi to zupełnie.

KC: Twój cel na nadchodzący sezon to z pewnością Igrzyska Olimpijskie. Czy właśnie z tego powodu zdecydowałeś nie startować na Uniwersjadzie?

MS: Tak to prawda, Igrzyska to cel numer 1 i ustaliliśmy z trenerami, że należy odpuścić starty na Uniwersjadzie. Tak zakłada plan przygotowań na ten sezon.

KC: Twoi koledzy z teamu wystartują na akademickich igrzyskach we Włoszech. Ciebie w tym czasie gdzie będzie można zobaczyć?

MS: W tym czasie będę startował w Pucharze świata w Davos, następnie w Asiago i do tych startów będę się przygotowywał.

KC: Najbardziej gorący temat to oczywiście sztafeta. Czy wystartujecie gdzieś w czteroosobowym składzie (4x7,5km) czy tylko w sprint teamach?

MS: Niestety odpuszczamy Lillehamer. Bardziej skupimy się na team sprintach w Asiago. Powalczymy wtedy może o kwalifikacje na Igrzyska dla reszty chłopaków.

KC: Rozumiem, że pobiegniesz w pierwszym składzie. Z kim?

MS: To jeszcze rozstrzygniemy. Może jeden z chłopaków pobiegnie ze mną ,drugi z Maćkiem Kreczmerem. Jednak, kto i z kim, to zadecydujemy przed tymi zawodami.

KC: Rozumiem, że na dzisiaj zapewniony start na Igrzyskach masz Ty i Maciek Kreczmer. A jak wygląda sytuacja ze sztafetą 4 x 7, 5km?

MS: Na obecną chwilę nie sądzę, że był to realny scenariusz. Wprawdzie na ostatnich Mistrzostwach Świata nasz start był nawet pozytywny, jednak aby sztafeta mogła dobrze wypaść czeka nas jeszcze trochę pracy. Wierzę, że w przyszłości polska sztafeta będzie walczyć w Pucharze Świata.

KC: Teraz trochę zmienimy temat. Sesteś jedynym zawodnikiem kadry A, mającym serwis. Możesz przybliżyć, na czym to polega?

MS: Tak posiadam serwis nart i butów firmy Fischer. Generalnie polega to na tym, że z początkiem sezonu otrzymuję od firmy w coś rodzaju leasingu (bezpłatnego) określoną ilość nart i butów. Z końcem kariery jedną część otrzymanego sprzętu (nie starszą niż 3 lata) zwraca się z powrotem Fischerowi. Poza tym, dzięki temu, nasi serwismeni mogą wybrać mi narty w fabryce z najwyższej półki.

KC: Tylko pogratulować. Mówimy o modelach speedmax czy carbonlite także? Ile tych nart, jeżeli możesz zdradzić?

MS: Otrzymałem i speedmax i carbonlite. Ale jeżeli chodzi o liczbę, może nie będę zdradzał, bo niektóre osoby mogą na to różnie zareagować.

KC: Wytłumaczysz laikom, na czym polega różnica między tymi modelami?

MS: Między speedmaxami a carbonliteami, w zasadzie poza szatą graficzną, czyli wyglądem, nie ma prawie żadnych różnic. Jedne i drugie mają carbonowe czuby i dość małą wagę. Jedyna różnica w najnowszych nartach dostrzeżona przeze mnie, to fakt, że nowe speedmaxy pracują nieco lepiej przy klasyku - lepiej czuć je pod stopą.

KC: Pochodzisz z Siedlec. Czy dzięki Tobie i twoim wynikom biegi na Mazowszu cieszą się coraz większą popularnością?

MS: Szczególnie w tym roku widać duży wzrost popularności medialnej narciarstwa w Siedlcach, głównie ze względu na uzyskaną przeze mnie kwalifikacje olimpijską.
Jednak wzrost popularności biegówek na Mazowszu zainicjował Klub UKS Rawa Siedlce i prowadzący go mój tata - Grzegorz Staręga.

KC: Twój macierzysty klub UKS Rawa Siedlce jest doceniany w mieście. Rozumiem, że za parę lat będzie potęga w Polsce?

MS: Widać, że coraz więcej ludzi sięga po biegówki i biega w pobliskich lasach.
Powiem szczerze, że od dawno nie mieliśmy tak utalentowanej młodzieży w naszym klubie. Myślę, że nie tylko ja, ale i moi młodsi koledzy i koleżanki z klubu potwierdzą swoje umiejętności. Oczywiście wszystko to wiąże się z mocnym wsparciem naszego miasta, które zapewnia fundusze wspomagające działalność klubu.

KC: Czy Tata (Grzegorz Staręga) myśli o pójściu za ciosem i stworzenie w Siedlcach jakiegoś biegu amatorskiego wzorowanego może nie od razu na Biegu Piastów, ale patrząc niedaleko - na Bieg Hetmański w Tomaszowie Lubelskim?

MS: Potrzebował by do tego współpracownika i osobę chętną do pomocy w klubie, bo w tej chwili ma zbyt dużo pracy, aby podjąć taką inicjatywę. Choć wiem, że poradziłby sobie przy pomocy rodziców zawodników klubu, którzy są coraz bardziej pomocni i otwarci na sport. Teraz jednak nie ma jeszcze na to czasu.

KC: Znając tatę Grzegorza i z tym sobie poradzi. Pytanie najbardziej ważne dla skipol-a to rozwój biegów narciarskich w Polsce. Jako portal jesteśmy zwolennikami organizowania lig regionalnych dla dzieci i młodzieży, co o tym myślisz?

MS: Uważam, że ligi szkolne to dobry pomysł przy zmniejszeniu ilości startów w Pucharze Polski. Pogoń klubów za punktami i wyjazdy na zawody jest czasem szaleńcza. Dzieci nie potrzebują 30 startów w sezonie. Ja sam w tamtym roku miałem ich pewnie tyle, a zaczynam już w listopadzie.

KC: Ha, ale wiesz, że to niezbyt popularna opinia. Większość decydentów w naszej dyscyplinie jest za Biegiem na Igrzyska. Skipol , który jest współorganizatorem Ligi Małopolskiej SZS w biegach narciarskich, namawia inne regiony na stworzenie podobnej imprezy, niestety natykamy się na mur.

MS: To jest temat do dyskusji, ale nie koniecznie w wywiadzie. Ja swoje spostrzeżenie przedstawiam tacie (który jest przewodniczącym komisji biegów) i razem też myślimy nad przyszłością i rozwojem biegów w całej Polsce nie tylko w jakimś określonym regionie.

KC: Twoim trenerem jest Janusz Krężelok, jedyny zawodnik po Józefie Łuszczku stający na podium Pucharu Świata. Dużo ci podpowiada?

MS: To fakt, trener przekazuje nam dużo wskazówek i spostrzeżeń ze swoich startów, doświadczeń. To się przydaje na pewno.

KC: Dla twojego kolegi z teamu Jana Antolca, Maciek Kreczmer jest wzorem do naśladowania, a dla Ciebie?

MS: Maciek jest na pewno świetnym kumplem i zawodnikiem, który wprowadza nas młodszych w Puchar Świata, choć chciałbym żeby nasza współpraca była jeszcze mocniejsza. Jednak ma też swoje zadania w teamie Justyny Kowalczyk, więc nie może się rozdwoić. Jeżeli chodzi o wzór do naśladowania hm... może zaskoczę tu wszystkich, ale cenię Pettera Northuga i Markusa Helnera, kiedyś podziwiałem oczywiście Bjorna Deahliego.

KC: Czyli idole z najwyższej półki . Masz za sobą 22 starty w Pucharze Świata, dwukrotnie w sprincie startowałeś w ćwierćfinałach. Uważasz się już za doświadczonego biegacza narciarskiego?

MS: Tak idole z najwyższej półki. Myślę, że zdążyłem się już "wkręcić" w Puchar Świata, ale nie mogę powiedzieć, że jestem doświadczonym zawodnikiem. Każdy kolejny start to cenna lekcja.

KC: Jutro pierwszy start, potem zacznie się karuzela Puchar Świata - Jakuszyce, Igrzyska itd. Czego ci życzyć przed sezonem?

MS: Stabilności w kwalifikowaniu się do 30-stki.

KC: Na to, jako portal "troszeczkę" znający się na biegach stawiamy w ciemno.
Jednak zapomniałem jeszcze o jednej interesującej polskich fanów biegówek rzeczy - Puchar Świata w Jakuszycach? Święto dla was polskich reprezentantów, czy dodatkowy stres?

MS: Święto i uwielbiam takie "święte" starty. Mam nadzieję, że atmosfera będzie magiczna, a my zawodnicy zaczarujemy publikę.

KC: Czy oprócz Jakuszyc, widzisz w Polsce jeszcze jakieś trasy nadające się do przeprowadzenia zawodów Pucharu Świata?

MS: Oczywiście, odpowiednie trasy są i na Kubalonce i w Dusznikach, z tym nie ma problemu. bardziej jednak chodzi o zaplecze. Kubalonce brakuje parkingów i naśnieżania. W Dusznikach kolei baza hotelowa jest zdecydowanie zbyt skromna, jednak już nie w takich miejscach odbywał się PŚ.

KC: Czyli Jakuszyce nr 1! To teraz naprawdę trudne pytanie. Jesteś za organizacją przez Polskę Zimowych Igrzysk Olimpijskich?

MS: Jako zawodnik tak, bo wtedy chciałbym na nich wystartować. Jako realista - zróbmy to, tylko nie w taki sposób jak stadiony na Euro (piłkarskie Mistrzostwa Europy, za które jeszcze przez parę lat będą płacić inne dyscypliny – od redakcji).
Kto powiedział, że na tym trzeba stracić. Tu można dużo zyskać. Trzeba jedynie mądrej głowy i mniej układów.

KC: Ostatnie pytanie na dzisiaj - w końcu jutro pierwszy start w tym sezonie. Masz jakieś rytuały lub przesądy przed zawodami?

MS: Mam ustalony harmonogram z rozgrzewką, testowaniem nart i przebieraniem się. Nie wierzę w przesądy i zabobony. To co wypracowałeś postaraj się oddać na trasie, żadne szczęśliwe majtki Ci nie pomogą.

rozmawiał /KaCe/  foto:PZN

W kolejnym odcinku Vintage Collection of Cross Country Skiing ponownie zawitamy do niemieckiego Oberstdorfu, na kolejny event Mistrzostw Świata, którym był sprint rozgrywany techniką klasyczną w dniu 22.02.2005 roku.

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że był to pierwszy sprint rozgrywany stylem klasycznym na wielkiej imprezie. Podczas MŚ w Lahti 2001 i Val di Fiemme 2003, a także podczas IO w Salt Lake City 2002, konkurencje sprinterskie odbywały się stylem łyżwowym.

Panie rywalizowały na pętli 0,9km. Najdłuższy podbieg na pętli wynosił 16m, w sumie, panie miały 27m do pokonania pod górę. Różnica wzniesień wynosiła 17 metrów. Panowie odbywali swoje zmagania na pętli 1,2km. Najdłuższy podbieg na pętli także wynosił 16m, w sumie mieli 41m do pokonania pod górę, a różnica wzniesień liczyła 19 metrów. Trasy leżały na wysokości między 800, a 900 m.n.p.m. Trener reprezentacji Niemiec, Jochen Boehle, podkreślił, że na trasach w Oberstdorfie trzeba być naprawdę w najwyższej formie, aby liczyć się w grze. Temperatura powietrza wynosiła -3,1 stopnie, śniegu -4,2, a wilgotność 78,2%, wiatr 0,0m/s i po przez chmury prześwitywało słońce.

Na liście startowej kwalifikacji widniały 74. zawodniczki. Głównym newsem był brak Hilde Pedersen (brąz w Fiemme 2003 w sprincie F), która po występie w sztafecie się zaziębiła, i w związku z tym, jej miejsce zajęła Kine Beate Bjoernaas. Nie startowała też srebrna w tej konkurencji z IO 2002, Evi Sachenbacher, która, jak pamiętamy, w sztafecie na swojej zmianie dosyć dużo straciła i po biegu była mocno wyczerpana.W kwalifikacjach startowano wówczas co 15 sekund! Dla przykładu po pierwszym sprincie w PŚ w Engelbergu w 1999 roku wygranym przez Ninę Gawryluk, każdy pozostały sprint klasyczny wygrany był przez norweską biegaczkę!

Na mecie, gdy dobiegła Justyna Kowalczyk to od razu prowadziła, ale po chwili, z lepszym czasem, wyprzedziła ją rasowa sprinterka Lina Andersson. Po kilku chwilach dobiegła Marit Bjoergen, mistrzyni świata z Fiemme w tej konkurencji i co ciekawe przegrywała 0,9 sekundy z Kowalczyk. Justyna przez długi okres czasu utrzymywała się na 16. miejscu i wystarczyła jedna zawodniczka z lepszym czasem abyśmy nie oglądali Polki w ćwierćfinale. Jednak taka zawodniczka się nie znalazła i Justyna awansowała dalej. Taka ciekawostka, że po sprincie z Fiemme 2003, Szwedzi u siebie stworzyli replikę trasy aby na niej trenować do kolejnych MŚ. Przez kwalifikacje, do czołowej 16., nie przebrnęły między innymi takie zawodniczki jak: wspomniana już, mistrzyni świata w tej konkurencji z Val di Fiemme 2003, Marit Bjoergen (!), która była aktualną liderką klasyfikacji PŚ w sprintach z 11. zwycięstwami (po późniejszej dyskwalifikacji Justyny Kowalczyk, Bjoergen została sklasyfikowana na 16. pozycji w tym sprincie), także nie awansowały, między innymi,: Stefanie Boehler oraz Oxana Jatskaja.

Na liście startowej kwalifikacji mężczyzn zgłoszonych zostało 89. zawodników. Za Jensa Arne Svartedala wskoczył Eldar Roenning. Jens w generalce sprinterskiej był wówczas na 6. miejscu, a Roenning na 4. i do tego wygrał sprint klasyczny w Reit im Winkl przed tymi MŚ. Był to sprint klasyczny, a drugi był Odd-Bjoern Hjelmeset, a trzeci nasz Janusz Krężelok. Dla Roenninga było to pierwsze, w karierze, zwycięstwo. Rozpoczęły się kwalifikacje. Gdy Maciej Kreczmer dobiegł do mety zajmował, początkowo, 3. miejsce ze swoim czasem. Janusz Krężelok dobiegł i początkowo sklasyfikowany został na 10., miejscu przed Roenningiem. Dobiegł mistrz olimpijski z Soldier Hollow 2002 oraz mistrz świata w tej konkurencji z Lahti 2001, a także brązowy medalista w Fiemme 2003 w tej specjalności, tyle, że w łyżwie, czyli Tor Arne Hetland i z 16. czasem wyrzucił Kreczmera. Moim zdaniem, jakiś spektakularnych braków danych zawodników, w top 16. nie było.

Pierwszy ćwierćfinał kobiet: Emelie Oehrstig (najlepsza w serii kwalifikacyjnej), Virpi Kuitunen (zwyciężczyni ostatniego sprintu z Reit im Winkl), Claudia Kuenzel (srebro w sprincie w Fiemme 2003), Justyna Kowalczyk (aktualna mistrzyni świata juniorek w sprincie).

Kowalczyk po wyjściu ze stadionu spadła na ostatnią pozycję, ale trzymała się dzielnie. Od razu prowadzić zaczęła Oehrstig. Szwedka jeszcze zyskała przewagę na najdłuższym podbiegu. Emelie spokojnie przeszła dalej, a także Virpi Kuitunen. O trzecie miejsce dzielnie walczyła Justyna z przeziębioną Claudią Kuenzel. W efekcie Kowalczyk była trzecia, a Kuenzel czwarta.

Drugi, bardzo mocno obsadzony, ćwierćfinał: Ella Gjoemle, Beckie Scott, Sara Renner, Viola Bauer. Był to swego rodzaju poważny test dla Elli Gjoemle. Na prowadzeniu wyszła Beckie Scott, Gjoemle spadła na podbiegu na ostatnie miejsce, ale próbowała szybko odrobić stratę, a Bauer jak uciekła! Nadchodziły finiszowe metry i Viola Bauer przekroczyła linię mety na pierwszym miejscu. Sara Renner ścigała Elle Gjoemle i udało się jej wyprzedzić reprezentantkę Norwegii! Bauer, Renner, Gjoemle, Scott. Tak wyglądały wyniki. Warto zaznaczyć, że był to wolniejszy ćwierćfinał od pierwszego. Co ciekawe Renner i Scott (obydwie z Kanady) biegły w innych kostiumach, Beckie w narodowym, a Renner w białym.

Trzeci ćwierćfinał: Lina Andersson, Alena Sidko, młodziutka Guro Stroem Solli, Aino-Kaisa Saarinen. Mieliśmy lekki falstart w wykonaniu Szwedki. Lina mocno wystartowała, ale także Solli i po kilku chwilach, po wyjściu ze stadionu, uformowały się dwie pary. Andersson była pewna swego na finiszu, a Saarinen miała bardzo dobrze posmarowane narty i po zjeździe już była za plecami drugiej Norweżki. Ależ walka toczyła się między Solli, a Saarinen, do ostatnich metrów! Solli wygrała minimalnie! Cóż za potencjał był w tej dziewczynie! Andersson, Solli, Saarinen, Sidko - w takiej kolejności uplasowały się na mecie w swoim ćwierćfinale.

Czwarty ćwierćfinał: Anna Dahlberg, Mona-Lisa Malvalehto (wówczas dziewczyna Veli Matti Lindstroema), Manuela Henkel, Petra Majdic. Prym narzucania tempa nadawała Malvalehto. Na podbiegu uciekła Dahlberg, a Majdic przestała się liczyć, mocno męczyła się na najdłuższym podejściu na trasie. Zjazd i ostatnia prosta. Dahlberg miała przewagę, a Henkel walczyła o awans do półfinału z Malvalehto. Ale co za finisz Mony można było ujrzeć! Zbliżyła się mocno do Anny Dahlberg, ale zwycięstwa Szwedce nie odebrała. Wyniki: Dahlberg, Malvalehto, Henkel, Majdic.

Nadszedł czas na pierwszy ćwierćfinał męski: Vassili Rotchev, Lauri Pyykoenen, Odd-Bjoern Hjelmeset, Andrew Newell (były mistrz świata juniorów w sprincie). Na pierwszym zakręcie Hjelmeset miał drobne problemy, ale wszystko się ustabilizowało. Panowie mieli trochę dłuższą pętlę do pokonania, która wynosiła 1,2km. Na prowadzeniu widniał Rotchev i Pyykoenen z Jyvaskylla. Ciekawostka, że pierwszy sprint męski w 1999 w Engelbergu wygrał Fabio May. Na stadionie sytuacja uległa zmianie i Rotchev wraz z Hjelmeset prowadzili do mety. Finisz, meta: Rotchev, Hjelmeset, Newell, Pyykoenen.

Drugi ćwierćfinał: Mats Larsson, Tor Arne Hetland, Eldar Roenning, Devon Kershaw. Hetland wykonał spory falstart. Larsson i Hetland, do pewnego momentu, ramie w ramie toczyli świetny bój na podbiegu. Eldar Roenning, który w sprincie nie był w teamie A Norwegii, biegł w ciemno niebieskim kostiumie. Hetland odjechał mocno i spokojnie przeszedł dalej, a o drugie miejsce toczyła się walka między Larssonem i Roenningiem. Meta: Hetland, Larsson, Roenning, Kershaw.

Trzeci ćwierćfinał: Bjoern Lind, Thobias Fredriksson, Anti Saarepuu, Priit Narusk. Dwóch Szwedów kontra dwóch Estończyków. Na podbiegu mocno pracował Saarepu, który uciekał przed Fredrikssonem, ale ten go wyprzedził. Ależ walka między trzema zawodnikami na finiszu! Pierwszy jednak Tobi Fredriksson, mistrz świata w sprincie F z Fiemme 2003, drugi Lind, trzeci Saareppu, a czwarty Narusk.

Czwarty ćwierćfinał: Nikolay Chebotko, Trond Iversen (Inge Braten żartobliwie określił go bliźniakiem Kristin Steiry), Janusz Krężelok, Keijo Kurttila. Na stadionie Krężelok przed sobą, na swoim torze, nie miał nikogo, reszta biegła obok niego. Na pierwszym wzniesieniu Janusz plasował się obok Tronda Iversena, na trzeciej pozycji. Kilka metrów przewagi miał Chebotko. Zaczął się drugi podbieg i trójka ruszyła za Kazachem w pościg. Trond Iversen narzucił mocne tempo. Trochę na tym najdłuższym podbiegu stracił Janusz Krężelok, ale na zjeździe odrobił stratę i zbliżała się ostatnia prosta! Chebotko kontrował atak Iversena, a Kreżęlok wyprzedził Kurtillę! Janusz musiał zmienić tor i wszystko się wyrównało! Chebotko pierwszy, a tuż za nim walka o drugie, premiowane awansem do półfinału, wejście! I cóż za finisz! Najbardziej emocjonujący w tych ćwierćfinałach! I minimalnie Krężelok pokonuje Iversena!!! Wyniki: Chebotko, Krężelok, Iversen, Kurtilla.

I rozpoczął się pierwszy półfinał pań: Emelie Oehrstig, Viola Bauer, Virpi Kuitunen, Sara Renner. Tradycyjnie, bardzo mocno, wyskoczyła Emelie Oehrstig i miała tak 10-11 metrów przewagi nad Virpi Kuitunen i pozostałymi, dwiema, zawodniczkami. Na podbiegu Szwedka uciekała, a goniła ją Viola Bauer oraz Sara Renner, Kuitunen z kolei miała drobne problemy. Na stadionie Emelie pewna swego, a Renner przed Bauer i walczyły do końca, a Kuitunen też nie rezygnowała! Jednak! Oehrstig pierwsza, Renner druga, Bauer trzecia, a Kuitunen czwarta.

Drugi półfinał: Lina Andersson, Anna Dahlberg, Mona-Liisa Malvalehto, Aino-Kaisa Saarinen. Dwie Szwedki kontra dwie Finki. Dwie młode sprinterki, podwójna mistrzyni świata juniorek z Saalfelden w biegu indywidualnym na 5km klasykiem, oraz z Karpacza-Szklarskiej Poręby, w tej samej konkurencji, czyli Andersson i Malvalehto na prowadzeniu, ale nie ustępowała im Dahlberg, a Saarinen traciła metry. Szwedki na podbiegu zaczęły uciekać! I w takich dwóch parach dotarły do mety. Andersson, Dahlberg, a potem Malvalehto, Saarinen.

Czas na męski, pierwszy, półfinał: Vassili Rotchev, mistrz świata z Lahti i mistrz olimpijski z Soldier Hollow w tej konkurencji, tyle, że w stylu łyżwowym czyli Tor Arne Hetland, Mats Larsson, Odd-Bjoern Hjelmeset. Rotchev widniał na prowadzeniu, a Hjelmeset trochę zaspał, ale na pierwszym wzniesieniu stratę odrobił. Odd-Bjoern mocno pracował na podbiegu wraz z Torem i Rotchevem, uciekali wspólnie, Szwed już się nie liczył. Ależ walka toczyła się na zjeździe, a potem na charakterystycznym mostku, gdzie Hjelmeset i Rotchev mieli drobne problemy. Ostatnia prosta i niemal cała trójka razem! Hetland, Rotchev, Hjelmeset i potem Larsson. Począwszy od lewej strony ekranu, jeden po drugim, niezła synchronizacja.

Drugi półfinał: Nikolay Chebotko, Thobias Fredriksson, Bjoern Lind i Janusz Krężelok (11. w kwalifikacjach, drugi w swoim ćwierćfinale). Chebotko popełnił falstart. Chwilkę później Fredriksson również się pospieszył! Po kilku chwilach wystartowali! Szwedzi najmocniej ruszyli do boju! Janusz na końcu, wszystko kontrolował. Na ostrym zakręcie drobne problemy miał Chebotko, ale na podbiegu już biegli razem, choć Bjoern Lind zaczął uciekać. Na zjeździe stawka mocno się podzieliła. Szwedzi byli pewni swego, za nimi jeszcze nie rezygnował Chebotko, a Krężelok był parę metrów za nimi. Wyniki Fredriksson, Lind, Chebotko, Krężelok.

Czas na finał B pań: Mona-Liisa Malvalehto, Viola Bauer, Virpi Kuitunen, Aino-Kaisa Saarinen. Finki zaczęły blokować Violę Bauer, a Malvalehto uciekała. Na podbiegu trzy równo, a potem Saarinen. Bauer najmocniej. Na stadionie Bauer vs Kuitunen! Mocny finisz Kuitunen i to Virpi jako pierwsza przekroczyła linię mety! Meta: Virpi Kuitunen, Viola Bauer, Mona-Liisa Malvalehto, Aino-Kaisa Saarinen.

Wielki, mistrzowski, finał A pań: Emelie Oehrstig, Lina Andersson, Anna Dahlberg, Sara Renner. Trzy Szwedki w starciu z Kanadyjką! Choć wszystkie cztery biegły w białych strojach;) I był mały falstart ze strony Emelie. Po kilku chwilach wystartowały! Mocno Andersson i wraz z Oehrstig objęły prowadzenie! Szwedki za wszelką cenę chciały rozdzielić poszczególne krążki między siebie. Na podbiegu cała trójka uciekła Kanadyjce! Na zjeździe najmocniej Szwedki! Obejrzała się Emelie, a za nią razem Lina i Anna! Ależ przewaga na ostatniej prostej Emelie!!! Po złoto!!! A Lina i Anna razem, razem! Chryste Panie Renner atakowała i to jak!!! Sara wyprzedziła Anne Dahlberg!!! Emelie Oehrstig złoto! Lina Andersson srebro, a Sara Renner brąz!!! Czwarta była Anna Dahlberg. Najlepsza w kwalifikacjach, najlepsza ogólnie w ćwierćfinałach, półfinałach i w wielkim, mistrzowskim finale! Sara Renner mieszka w Canmore, ale jej ojciec jest Szwajcarem - taka ciekawostka, którą przy okazji pozwolę sobie przytoczyć.

Finał B panów: Nikolay Chebotko, Odd-Bjoern Hjelmeset, Mats Larsson, Janusz Krężelok. Fallstart Hjelmeseta, a Krężelok mocno skupiony, nawet nie drgnął! Po chwili, czysto wystartowali. Larsson po swojemu, mocno, Krężelok i spółka za nim. Zupełnie inny bieg Janusza, teraz nie miał już nic do stracenia, więc mógł od początku iść na całość. Na podbiegu za Szwedem, Krężelok i Odd-Bjoern, a Chebotko tracił. Hjelmeset wyprzedził Polaka i rzucił się w pogoń za Szwedem na stadionie. Mostek był dobrym miejscem aby jeszcze lepiej się rozpędzić. Na finiszu walka między Larssonem i Hjelmesetem i tak o 20 centymetrów Odd-Bjoern przed Larssonem. Trzeci, na spokojnie, Janusz Krężelok i czwarty Nikolay Chebotko.

Wielki, mistrzowski, finał A panów: Tor Arne Hetland, Thobias Fredriksson, Vassili Rotchev, Bjoern Lind. Dwukrotny złoty medalista w tej specjalności, tyle, że w stylu łyżwowym z Lahti 2001 i Soldier Hollow 2002 kontra, między innymi, złoty z Val di Fiemme także w sprincie łyżwowym, Tobi Fredriksson. Na starcie trochę Tor Arne zaspał, ale szybko tą małą stratę odrobił. Oj ale problemy z nartami na piewszym wzniesieniu miał Bjoern Lind i odpadł z gry! Została trójka: Rotchev, Hetland, Fredriksson. Hetland vs Rotchev na najdłuższym podbiegu, do samego szczytu razem, a Fredriksson stale na trzecim miejscu! Zjazd do mostku i stadionu! Na plecach Norwega widniał Rosjanin! Ależ atak Rotcheva!!! Wyprzedził Hetlanda i zwyciężył!!! Trzeci mistrz świata w sprincie, a pierwszy w sprincie rozgrywanym techniką klasyczną! Srebro dla Tora Arne Hetlanda, a brąz dla Thobiasa Fredrikssona! Czwarty fniszował Bjoern Lind.

Tak wyglądał pierwszy, historyczny, sprint klasyczny rozgrywany podczas wielkiej imprezy, którą, w tym przypadku, były Mistrzostwa Świata w Oberstdorfie 2005. Początkowo sprinty na dużych eventach miały być, z założenia, szybką konkurencją. Jednak Międzynarodowa Federacja Narciarska postanowiła to zmienić i wprowadzić w Oberstdorfie sprint rozgrywany stylem klasycznym, w którym bardzo dobrze spisał się Janusz Krężelok, który ostatecznie sklasyfikowany został na 7. miejscu.

Mniej więcej, w ten sposób, rozpisuję każde, transmitowane, obejrzane przeze mnie zawody w narciarstwie biegowym. Jeśli ktoś ma propozycję na kolejny epizod z dawnych lat, to proszę o wiadomość, z danym biegiem, w komentarzu, a ja zobaczę czy posiadam z takowego notatkę:)

z narciarskim pozdrowieniem

Piotr Walkowiak